وقتی Claude Code پروژه‌ی من را شبانه ساخت؛ تجربه‌ای واقعی از کدنویسی بدون IDE

امنیت؛ چرا بدون ترس بهش اعتماد کردم

یکی از دلایلی که جرأت کردم اطلاعات سرور شرکتمون رو بهش بدم، سیستم امنیتی خاصشه:
هر پروژه داخل یه محیط سندباکس ایزوله اجرا می‌شه.
هیچ دسترسی مستقیمی به سیستم فایل من نداره.
همه‌ی ارتباطات Git هم از طریق یه پراکسی امن انجام می‌شن.
حتی دامنه‌هایی که می‌تونه بهشون وصل شه رو خودم تعریف کردم (whitelisted domains).

در واقع، Anthropic از اشتباهاتی که بعضی مدل‌های AI قبلی (مثل اوایل Copilot یا Codeex) داشتن درس گرفته؛
Claude Code عملاً در یک محفظه‌ی امن و کنترل‌شده اجرا می‌شه.

عامل خودمختار واقعی؛ نه فقط «تکمیل خودکار»

بعد از ساخت پروژه، Claude خودش پیشنهاد داد:

“می‌خواهی گرافیک داشبورد را با Chart.js بسازم؟”

“گفتم: بله.”

به‌صورت خودکار package را نصب کرد، فایل‌های HTML را به نسخه‌ای پویا تبدیل کرد و endpointها را برای دریافت داده‌ها تنظیم نمود.
سپس تست unit ساخت و پوشش خطا را اضافه کرد.
من فقط نگاه می‌کردم و occasional feedback می‌دادم.

احساس می‌کردم کنارم یه برنامه‌نویس تمام‌وقت نشسته — یکی که خسته نمی‌شه و همیشه تمرکز دارد.

نظارت از موبایل؛ توسعه در حال حرکت

شب که رفتم خونه، خواستم ببینم آیا Claude Code کارش را تمام کرده یا نه.
از اپ iOSش وارد شدم. با موبایل روی تخت بودم و دیدم PR آماده است!
خلاصه‌ی تغییرات، commit log و دستور تست.
حتی گزینه‌ای برای اجرای پروژه در sandbox وجود داشت تا خروجی را ببینم.

در واقع، Claude Code یک مفهوم جدید آورده:
توسعه‌ی “در حرکت” (On the Go)
یعنی بدون کامپیوتر، بدون IDE، فقط با گفت‌وگو.

صبح روز بعد فقط روی Merge کلیک کردم و داشبورد آماده بود.

جریان کاری ۳ مرحله‌ای که بهره‌وری را ۱۰ برابر کرد

۱. تعریف هدف به زبان طبیعی:
گفتم چی می‌خوام — نه چه کدی.
Claude خودش تصمیم گرفت چه فایل‌هایی و چه ساختاری لازم است.

۲.اجرا در فضای ابری ایزوله:
در محیط sandbox خودش کد را اجرا، تست و اصلاح کرد.

۳.Pull Request خودکار:
در انتها، یک شاخه جدید (add-server-dashboard) ساخت و PR فرستاد.
در توضیحات PR، حتی benchmark اولیه را هم گذاشته بود.

نتیجه؟ کاری که معمولاً ساعت‌ها طول می‌کشید، در چندی دقیقه تمام شد.

تجربه‌ی سازمانی و رقبا

در مقایسه با GitHub Copilot، که فقط خط بعدی را حدس می‌زند، Claude Code تسک را به‌صورت کامل اجرا می‌کند.
در مقابل Codeex از OpenAI، مزیت بزرگش امنیت و sandboxing است.
برای شرکت‌ها، همین امنیت مهم‌ترین عامل پذیرش است.

حتی شنیده‌ام بعضی شرکت‌ها مثل nCino از مدل‌های Anthropic برای خودکارسازی بازبینی کد استفاده می‌کنند و سالانه صدها هزار دلار صرفه‌جویی کرده‌اند.
این یعنی موج جدیدی از «هوش‌های عامل‌محور» در راه است.

از کدنویسی تا کارگردانی کد

در پایان پروژه، فهمیدم Claude Code فقط یه ابزار نیست؛ یه همکار جدیده.
من دیگه کدنویسی نمی‌کردم؛ من داشتم کارگردانی می‌کردم.
بهش می‌گفتم چه بسازه، اون می‌ساخت، تست می‌کرد، گزارش می‌داد.
مثل این بود که یه تیم کوچک ۲۴ساعته در ابر دارم.

و راستش، حالا وقتی پشت IDE می‌شینم، حس می‌کنم وقتم داره تلف می‌شه.
چون Claude Code نشونم داد که «نوشتن کد» بخش کوچکی از مهندسی نرم‌افزاره —
اصلش، فهمیدن، هدایت و تصمیم‌گیریه.

سه نکته‌ی طلایی برای استفاده مؤثر از کلود کد

1. تسک رو دقیق تعریف کن، نه کد رو.
   بگو چی می‌خوای، نه چطور بنویسه.
2. از قابلیت Teleport استفاده کن.
   وقتی پروژه در sandbox تموم شد، با یه دستور ساده می‌تونی همون جلسه رو توی CLI یا IDE خودت باز کنی.
3. تسک‌های بزرگ رو تقسیم کن.
   مثلاً به‌جای “ساخت سایت”، بگو “راه‌اندازی سیستم لاگ سرور”، “نوشتن تست‌ها”، “ساخت endpoint سلامت”.
   اینطوری عامل بهتر تصمیم می‌گیره و خروجی تمیزتر می‌ده.

سؤالات متداول

۱. آیا Claude Code جایگزین برنامه‌نویس می‌شه؟
نه، ولی نقش برنامه‌نویس رو تغییر می‌ده — از تایپیست به مدیر عامل‌های هوشمند.

۲. آیا نسخه وب امنه؟
بله، چون هر پروژه در sandbox ابری اجرا می‌شه و Git از طریق پراکسی امن کنترل می‌شه.

۳. فرقش با Copilot چیه؟
Copilot کمک می‌کنه سریع‌تر بنویسی. Claude Code کمک می‌کنه اصلاً لازم نباشه بنویسی.