🤖 دنیایی که زیادی “درست” بود

AI Slop رو اگه بخوام ساده بگم، یعنی محتوای کاملی که “کامل نیست.”
چیزی که هوش مصنوعی می‌سازه برای اینکه الگوریتم‌ها خوشحال بشن، نه آدم‌ها.
متن‌هایی که با دقت ساخته شدن ولی بدون روح.
تصاویری که زیبان، ولی نمی‌تونی روشون مکث کنی.

در این دنیا، هر روز یه چیز عجیب‌تر وایرال می‌شه.
یه مجسمه از عیسی مسیح ساخته‌شده از میگو،
یه ویدیو از هالک کلمی که وسط خیابون فریاد می‌زنه،
یا گربه‌هایی عجیبی در کانالی یوتوبی به اسم Super Cat League.

همه‌مون می‌خندیم، لایک می‌کنیم، رد می‌شیم.
اما اگه دقیق‌تر نگاه کنیم، می‌بینیم پشت این خنده‌ها یه سکوت سنگین هست — سکوت خلاقیت انسانی.

💡 وعده‌ای که عمل نکرد

قرار بود هوش مصنوعی دنیا رو نجات بده.
به ما گفتن “بذار هوش مصنوعی کارهای تکراری رو انجام بده تا ما وقت برای خلاقیت داشته باشیم.”
اما نتیجه چی شد؟
هوش مصنوعی خلاقیت رو هم گرفت و باهاش محتوا ساخت.

ابزارهایی مثل Sora از OpenAI و Veo3 از گوگل، قرار بود آینده‌ی سینما و هنر رو متحول کنن.
ولی حالا، تبدیل شدن به دستگاه‌های بی‌وقفه‌ای که ویدیوهای فوق‌واقعی تولید می‌کنن —
نه برای آموزش، نه برای معنا، فقط برای تعامل بیشتر.

یه‌جور اسلاپ هوش مصنوعی شکل گرفت که با سرعت نور،
هر چیزی رو به محتوای «قابل مصرف» تبدیل می‌کنه؛
قابل خوردن، نه قابل فکر کردن.

🧩 وقتی واقعیت از یاد می‌ره

بزرگ‌ترین مشکل AI Slop اینه که خودش رو می‌خوره.
هوش مصنوعی از اینترنت یاد می‌گیره،
اما وقتی اینترنت پر از محتواهای ساخت خودش بشه،
مدل‌ها از خروجی خودشون تغذیه می‌کنن.

به این می‌گن Model Collapse — یعنی زوال مدل.
همون لحظه‌ای که دیگه فرقی بین “یادگیری” و “تکرار” نیست.
نتیجه؟
محتواهایی که هر روز واقعی‌تر به نظر می‌رسن،
اما کمتر و کمتر معنی دارن.